ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ - ΔΑΝΕΙΚΕΣ ΧΑΡΕΣ

ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ - ΔΑΝΕΙΚΕΣ ΧΑΡΕΣ

Η επιθυμία του για μια έξοδο από την πεζότητα της εποχής μας, αποτελεί τον κεντρικό άξονα του πρώτου βιβλίου του Πέτρου Καλομοίρη. Κι εδώ εννοώ την "ηρωϊκή" έξοδο από το τέλμα της καθημερινότηταςκι όχι την λιπόψυχη φυγή  προς ένα εσωστρεφή - ιδεατό κόσμο. Η επίμονος επωδός των ποιημάτων του είναι η καταγραφή κι ο στιγματισμός των αλλοπρόσαλλων πράξεων των ανθρώπων, μα συνάμα είναι και η ωθησή τους προς ένα συλλογικό ταξίδι αυτογνωσίας στο δύσβατο χώρο που λέγεται:επιβίωση.

Οι στίχοι του είναι ξέσπασμα οργής και οδύνης για την ανθρώπινη απληστία και μωρία αλλά αποτελούν κι ένα ύμνο προς τη ζωή και τις αιώνιες αξίες της. Φύση, έρωτας, χαρά, πίκρα, μοναξιά, όλα έχουν τη θέση τους σ'αυτή την επίμονη αναζήτηση του στους αχανείς λαβύρινθους των καιρών μας. Ακόμα κι ο θάνατος (αυτός ο αφανιστής κι ανανεωτής ζωντανών κι άψυχων) παίρνει, στην ποίηση του Πέτρο, μιαν άλλη διάσταση: στα χείλι του θανάτου ριζώνει η ζωή μας..., μας λέει, και μ'αυτό τον τρόπο δηλώνε, πως, ο θάνατος δεν συμβολίζει μόνο το τέλος, μα και την αρχή των πάντων. Μέσα από τον απλό και ευλύγιστο λόγο της ποίησης του, ο Πέτρος Καλομοίρης, έρχεται ακόμα να συνταιριάσει τον ομοιοκατάληκτο με τον πεζό στίχο. Και σίγουρα πετυχαίνει σ'αυτό το δύσκολο τόλμημά του. Η συνεχής εναλλαγή από τον παραδοσιακό στον μοντέρνο στίχο, σφιχτοδένει με ταιριαστό τρόπο τον παλιό (μα όχι ξεπερασμένο) δεκαπεντασύλλαβο με τον ελεύθερο κι ακόμα ασχημάτιστο λόγο της νεώτερης ποίησης.

Το ζευγάρωμα των δυο αντίθετων άκρων του ποιητικού λόγου, είναι δοσμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε όχι μόνο η ρίμα του δεκαπεντασύλλαβου με τον ελεύθερο στίχο δεν συγκρούονται (όπως κανείς θα περίμενε) αλλά απενταντίας ανταμώνουν στην μέση του δρόμου, σ'ένα αρμονικό ξεφάντωμα λεκτικών εικόνων και πολύχρωμων ήχων.

Πιστεύω πως με φόντο το θρυμματισμένο σύμπαν του σημερινού ανθρώπου ο Πέτρος Καλομοίρης πέτυχες με τις "ΔΑΝΕΙΚΕΣ ΧΑΡΕΣ" να καταγράψει τη δική του εμπειρία και γνώση, από την μέχρι τώρα πορεία του στα μονοπάτια τούτου του γερασμένου κόσμου και συνειδητά πλέον να μας δώσει (ωσάν ουσία μετάληψης) το καταστάλαγμα των προσωπικών του σκέψεων και ορισμών.

Γιάννης Χ. Χαιρέτης

Θεωρώ το βιβλίο του κ. Πέτρου Καλομοίρη, υπόδειγμα ηθικής και αισθητικής, ότι αφορά εις την Κρητική παραδοσιακή, αλλά εξελιγμένη στιχουργία και τον ευχαριστώ για την χαρά που πήρα διαβάζοντάς το.

Απρίλης 2001, Ν.Μαμαγκάκης (Μουσικοσυνθέτης)